یک پیاده روی طولانی تا آب » داستان زندگی دختر 11 ساله‌ای است به نام سلوا که در جنگ داخلی 1983–2005 سودان ناچار می‌شود برای نجات جانش از خانواده‌اش جدا شود و فرار کند. او روزهای زیادی را به امید این که روزی دوباره خانواده‌اش را ببینید، برای یافتن جایی امن راه‌پیمایی می‌کند. او در این مدت تجربه‌های تلخ دیگری را از سر می‌گذراند؛ عمویش را جلوی چشمش می‌کشند و تنها دوستش طعمه‌ی درندگان می‌شود. او سرانجام خود را به اردوگاه پناهندگان در اتیوپی می‌رساند.

این اردوگاه پس از 6 سال بسته می‌شود و آوارگی او دوباره آغاز می‌شود. او پس از یک سال و نیم پیاده روی، خود و گروه بزرگی از پسران را که به پسران گمشده سودان معروفند، به اردوگاه کنیا می‌رساند و سرانجام یکی از سه هزار پسری است که برای زندگی به آمریکا فرستاده می‌شود. در آمریکا او این فرصت را پیدا می‌کند که درس بخواند. سلوا که هرگز خانواده و سرزمینش را فراموش نکرده است، پس از فارغ‌التحصیلی در رشته‌ی بازرگانی پروژه‌ای را به نام «آب برای سودان جنوبی» راه‌اندازی می‌کند تا به هموطنانش کمک کند.

نویسنده با خلق شخصیتی داستانی به نام نی‌آ در کنار سلوا، و روایت زندگی دختران سودانی که به سبب بر عهده داشتن مسئولیت تامین آب خانواده فرصتی برای تحصیل ندارند، اهمیت پروژه‌ی «آب برای سودان جنوبی» را نشان می‌دهد.

این داستان واقعگرا مناسب گروه سنی 12 سال به بالا براساس یک زندگی واقعی نوشته شده است. زندگی واقعی «سلوا دوت». او سال‌ها در اردوگاه‌های پناه‌جویان اتیوپی و کنیا زندگی کرده است. این داستان تاکیدی دارد بر زندگی آدم‌هایی که هر روز با سختی‌های عجیب و غریب و غیرقابل تصور روبه‌رو هستند اما نمی‌شکنند، تسلیم نمی‌شوند، مشکلات را به زیر می‌کشند و غیرممکن‌ها را ممکن می‌کنند.

نویسنده برای بیان داستان « یک پیاده روی طولانی تا آب » از شگرد جالبی استفاده کرده است. شگرد همراه کردن دو داستان با دو شخصیت اصلی که آغاز هر کدام از آن‌ها در سال‌های متفاوت در سودان است. اما هر دو به هم مربوط و در سال 2009 به هم می‌پیوندند. ترجمه خوب اثر هم به زیبا بودن آن افزوده است. تصویر روی جلد دقیقا توصیف دختری است به دنبال آب در یک صحرای خشک…